Saltar ao contido principal

¡NOS INVADEN LAS HORMIGAS!


El año pasado, tras un largo curso escolar, ¡por fin habían llegado las vacaciones! Tres largos meses para descansar y prepararse para un nuevo curso. Y ¡nos íbamos a la playa! El tiempo era ideal, la temperatura cálida, la brisa, suave y los pájaros cantando…¡qué bien! Solo faltaba una semana para irse a la playa. Ya habían pasado junio, julio y algunos días de agosto, en los que practicamos natación en la piscina.


El día antes de irnos, cogimos las últimas cosas y a la mañana siguiente pusimos rumbo a la costa. Y como era de esperar, mi abuela también venía. Ella fue la causante del terrible problema que os voy a contar.


El sitio era genial, y no tardamos en acostumbrarnos, con un fantástico supermercado cerca, panadería y bar. En el supermercado nos compramos un apetecible melón, que empezamos al día siguiente. De hecho, como comentamos en presencia de la abuela que estaba bueno, decidió dejar las semillas para sembrarlas en la huerta de casa al volver. Pero había que dejarlas secar para evitar que se estropearan y decidimos que lo mejor era dejarlas encima de una servilleta una noche en el balcón. Cuando mi tía se despertó, ¡madre mía! una fila de hormiguitas aún no muy larga avanzaba desde el balcón hasta la cocina en busca de comida. Decidió que había que matarlas lo antes posible, ya que mi hermana no debía enterarse. Armada con dos botes de matainsectos, avanzó sigilosa hacia la cocina. Un, dos, tres ¡disparen! Rápidamente una nube enorme de insecticida llenó la sala. Satisfecha, mi tía recogió las hormigas con la escoba y el recogedor y las tiró junto con los botes vacíos y abrió las ventanas como si nada hubiera pasado.

Como el melón se había acabado, compramos otro, pero no ocurrió lo mismito que la otra vez. Los demás días fueron bastante buenos, ya que hasta entonces había estado nublado, dejó que nos bañáramos en el mar bajo un brillante sol, el chasco era que el agua estaba friísima y costaba meterse. Después de bañarnos nos marchábamos paseando hasta la panadería, tomábamos un café y volvíamos para comer y justo después salíamos con una amiga a pasear hasta una heladería, donde degustábamos deliciosos helados.

El último día recogimos todo cuanto habíamos traído y para comer, fuimos a un restaurante cercano, en el que nos sirvieron delicias del mar, lo necesario para disfrutar de una buena tarde patinando por el paseo, lo cual no fue muy bien, ya que a medio camino tomé una rampa  y salí volando hasta aterrizar, con una velocidad excesiva. Cuando paramos, nos tomamos un helado y volvimos al coche, guardamos los patines y volvimos a casa.

Como el año pasado nos lo pasamos tan bien, está decidido que vamos a volver. Da igual que haya hormigas, porque mi tía tiene un truco para matarlas y que no vuelvan. Además, he aprendido a patinar y me llevaré los patines parta divertirme mucho. ¡Ah! Y estamos pensando si llevar o no a la abuela que casi provoca una ¡invasión de hormigas!




Lorena Fernández Rodríguez (5º de Educación Primaria)

Comentarios

  1. Unha historia ben graciosa! Parabéns, Lorena, por este relato!

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. lore que cuento tan graciosa muchisima suerte ( Yisela , 5º E.P)

      Eliminar
  2. Noraboa un ano máis por ter conseguido outro premio! Está claro que escribes moi ben, que tes unha capacidade para contar as cousas coa túa particular gracia que fai que sempre nos arrinques un sorriso. Moi ben, Lorena! A seguir escribindo e contando historias tan graciosas!

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. gustame moito este relato, tan graciosos como sempre,sigue así.

      Eliminar
  3. Noraboa, campeona! Encántame ler as túas anécdotas porque as contas de maravilla. A disfrutar do premio!

    ResponderEliminar
  4. Tan xenial coma sempre así que non deixes de escribir!!!!! E felicidades polo premio!!!!!

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. GUSTAME O TEU CONTO LORENA

      Eliminar
    2. Que orixinal e ademais falo tan ben coma sempre.olalla 5º de e.p.

      Eliminar
    3. Me encantou coma sempre no pares de escribir historias tan boas

      Eliminar
    4. Parabens ! moi chulo ! encantoume.

      Eliminar
  5. que ben o fas , coma sempre.

    ResponderEliminar
  6. Lorena, eres unha gran escritora e unha ilustradora boísima. Noraboa polo premio. Xa non sei que vas facer con tanto premio...Non che vai quedar sitio na casa para poñer todos....

    ResponderEliminar
  7. Felicidades! Gustoume moito!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

UN LEMA PARA A NOSA BIBLIOTECA: FINALISTAS

Xa temos finalistas! Agora tócavos elixir a vós!  Para iso teredes que enviar un comentario indicando o número do lema escollido, o voso nome e o curso (se non ten estos datos non computará como voto) ata o vindeiro xoves 23 de Outubro (inclusive). Animádevos a participar na elección! FINALISTAS 1. Se queres pasar un gran rato, ven ler con Literrato. 2. Pasa un bo rato lendo con Literrato. 3. Aprender y soñar en un mismo lugar. 4. Si quieres aventura lánzate a la lectura. 5. Cada libro encierra un tesoro. Encuéntralo... 6. Para tu cabeza, lo mejor es ir a la biblioteca. 7. Si en el cole aprendes a leer, en la biblioteca sabrás qué hacer. 8. Si mundos maravillosos quieres conocer, coge un libro y ponte a leer.

Finalistas Debuxos Certame Literario

O alumnado do centro poderá elixir unha obra gañadora entre as finalistas, o fará mediante o seu voto, para o que deberá facer un comentario no debuxo que desexe que gañe identificándose de forma correcta (ou nome e apelidos ou nome e curso, para verificar que é un voto procedente do alumnado). O día 20 de xuño farase o reconto dos votos emitidos. Manuel María  J. K. Rowling   Cervantes    

Tick tock, tick tock.

Tick tock, tick tock. What time is it? I am late and I do not want to be late, I must go to the train station right away. I cannot miss the train, not this time. Hurry up, do not be distracted, run along the streets, crowded of people, cars, buses, noises, all the noises of the big city. I am leaving all that behind me and I feel no sorrow. I cannot lose the train. Tick tock, tick tock, the time goes by so quickly and we do not pay attention to it, we always miss those little things like a lonely snow flake floating in the air, the whisper of a river,… but we have no time for those small things. Hurry up! Keep on moving. There, there you see, the train station. I rush towards it as a free bird flying in the sky. Tick tock, tick tock, there it is the train, like a black shiny powerful horse getting ready to start running after the start signal bell. I think I am going to do it this time. I will catch the train, the train of my dreams, the train of my illusion, the train o...